Junne-Nieuwebrug

Het is Pinksteren, en de weergoden lijken ons zowaar gunstig gestemd. De etappes liggen steeds verder van huis waardoor we voor een camping kiezen. Aangezien we een voorkeur hebben voor etappes van rond de 12 kilometer zoeken we een camping die dichtbij het eindpunt ligt. En wat blijkt? Exact, op de route, ligt 12 kilometer voorbij Junne een camping Het kan niet mooier. Alhoewel. Het is een SVR camping, camping Nieuwe Brug. De S in SVR staat officieel voor Stichting, aangezien SVR voluit voor Stichting Vrije Recreatie staat. Een organisatie van veelal wat kleinere boerderij campings. Volgens ons staat de S echter voor Senioren aangezien wij met onze gemiddelde 51 jaar de gemiddelde leeftijd van alle campinggasten fors lager doen uitkomen. Niet getreurd. We oogsten wel bewonderende blikken van de andere campinggasten aangezien we in een kleine tent bivakkeren. De hele camping is verder bezaaid met caravans, veelal met voortent, én luifel. Bovendien zijn er veel seizoensplekken aangezien er ook nog eens veel schuurtjes bij de caravans staan waarde fietsen (elektrisch, uiteraard) en de grasmaaiers (!) in gestald worden.

Ruud en Erna zijn vrijdag al als kwartiermaker naar de camping gereisd, en doen zaterdag boodschappen voor het hele weekend in Ommen. Rond half vier arriveren William en Helene. Eerst maar even een biertje, dan wel een wijntje gedronken en aansluitend de tent van Helene en William opgezet. Het weer is inderdaad niet verkeerd, en het lijkt er op dat we een heldere en koele nacht tegemoet kunnen zien en dat het morgen een zonnige dag zal worden. Maar voordat we de tent inkruipen, wordt eerst de nieuwe Jamy Oliver barbecue van Helene en William ingewijd. We eten heerlijk, en nadien doet de bbq uitzondelijk goed dienst als kacheltje. Het koelt inderdaad flink af.

We slapen redelijk uit. De tentjes liggen ’s ochtend in de schaduw, en dat is maar goed ook. De zon brandt namelijk al behoorlijk. Net uit de slaapzak is het buiten nog wel wat frisjes, en iedereen positioneert zijn of haar stoeltje in de zon als we gaan ontbijten. En ook dat ontbijt smaakt weer grandioos. Rond kwart voor elf stappen we in de auto om naar het vertrekpunt van de etappe te rijden: de stuw bij Junne. Om twintig over elf lopen we. Eens te meer wordt duidelijk waarom het navigeren beter niet door Helene en Erna gedaan kan worden. De dames willen ons vanaf de auto al de verkeerde kant op sturen, namelijk richting de stuw. Gelukkig herinneren William en Ruud zich nog dat ze de vorige keer al over de stuw zijn gekomen en dat ze aan de kant van de Vecht moeten blijven, waar de auto geparkeerd staan.

We lopen in het prachtige Vechtdal. Rechts naast ons op ongeveer 200 meter stroomt de Vecht, en links zien we de contouren van Junne. Eigenlijk jammer dat het Pieterpad niet dóór Junne loopt. Ook hier niet getreurd. Het landschap is overweldigend mooi en stil. het enige dat je hoort zijn de vogels.

Dat is een verademing ten opzichte van de camping. Want omringd worden door senioren is zo erg nog niet. Veel vervelender is dat de veldjes van de camping grenzen aan een (zo bleek) behoorlijk drukke weg. Echt storend was dat niet, maar aangenaam was dat zeker ook niet!

Het is één van de eerste echt aangename dagen van het jaar, en het vooruitzicht om in Ommen een terrasje te kunnen pakken is reden om flink door te stappen. Eenmaal aangekomen in Ommen bleken veel meer mensen met dat idee rond te lopen. Het terras bij Ekkelenkamp zat behoorlijk vol, maar gelukkig konden we nog een vrij tafeltje op het terras ontdekken. De heren bestelden traditioneel een biertje en de dames kozen voor een “ijsje”.

Zowel de sorbets, als de biertjes, én de bitterballen smaakten voortreffelijk.

Vanaf het terras is het nog een kilometer of 5 lopen naar de camping. We lopen langs de rand van de bebouwde kom van Ommen waar veel mooie huizen te bewonderen zijn. Eén van de mooiste huizen is tot een kookstudio omgetoverd. Kookstudio Onder De Pannen biedt wandelaars en andere passanten de mogelijkheid aan een biologisch eitje te kopen. Aangezien we de inwendige mens al verzorgd hadden slaan we dit keer over.

Aangekomen op de camping gaan we verder met waar we in Ommen mee geëindigd waren, een biertje (of een wijntje). Rond een uur of 8 ’s avonds eten we een heerlijke speltpasta met kip, gorgonzola, spekjes en sjalotjes en na het eten wordt de barbecue met het restant van de briketten aangestoken om weer als kachel te kunnen dienen. Echt nodig is dat niet, het is zowaar een aangenaam, zwoel avondje. Toch kruipen we rond een uur of half elf al moe, maar voldaan de tentjes in.