Hardenberg-Junne

Maar liefst 14 maanden geleden was het dat we voor het laatst gewandeld hebben. Als we in dat tempo doorgaan, gaan we de Sint-Pietersberg niet halen.

We starten in de buitenste buitenwijk van Hardenberg, en lopen dan ook snel tussen weilanden en natuurgebieden in het Vechtdal door. Het is fris. Afgelopen week scheen de zon zo ongeveer voor het eerst dit jaar en leek het voorjaar echt te zijn begonnen, maar gisteren en vandaag is het bewolkt, miezert het, en is het dus fris. Geen probleem, daar kun je je prima op kleden. Dat hebben we dan ook gedaan. We beginnen dit jaar met een kort stuk van ongeveer 11 kilometer. Er is echter 1 probleem: de kaartjes vertonen geen koffie kopjes.

Al snel lopen we Rheeze binnen. Een erg klein brinkdorp met inderdaad een mooi bewaard gebleven brink, omzoomd door prachtige boerderijen. Eén daarvan is tot onze verrassing omgetoverd tot een bed and breakfast waar je ook koffie kunt drinken. William en Ruud moeten nog even wachten op een biertje. Niet dat ze dat niet zouden lusten, maar enkel en alleen om reden dat dat bij de Rheezerstee niet geschonken mag worden. We houden het dus bij koffie en thee.

De route loopt eigenlijk aan de andere kant van de brink maar aangezien we toch geen stempelposten hebben waargenomen besluiten we de brink te vervolgen aan de kant waar we koffie hadden gedronken. Even verderop staan een stuk of wat oude, flink gebutste Landrovers, en zelfs een uitgeklede, zeer Spartaanse Unimog, compleet met rolkooi. Het blijkt te horen bij een Outdoor Event bedrijf waar je ook kan paintballen. Druk is het er niet. Sterker nog, van enige bedrijvigheid hebben wij niets waargenomen.

Al snel laten we ook Rheeze achter ons, en lopen we door de bossen richting Junne. Er is hoegenaamd geen wild te zien. Het wildste dat we tegenkomen is een merel die voor ons uit kwettert (en een ooievaar die we al tussen Hardenberg en Rheeze hadden gespot). De dames lopen ongeveer tweehonderd meter achter de heren en de heren begrijpen ineens wel waarom er verder geen wild gespot wordt. Met regelmaat horen we de dames lachen en gieren. Ze zullen het wel over de mannen hebben gehad.

 

 

Uiteindelijk bereiken we Junne. Bij de stuw staat een informatiebord waarop onder andere iets over de Vechtanjer wordt geschreven. Helaas werd er niet bij beschreven in welke vechtsport deze anjer dan wel uit zou blinken en hoe je je er tegen zou kunnen verdedigen.