(Iets voorbij) Montfort-Echt

Het eten bij de Busjop gisteravond was echt heel lekker, en de bediening was zeer vriendelijk. Echt,de enige smet op een verder heerlijk etentje, was dat de Sambuca die William als dessert besteld had wel heel bijzonder smaakte. Bij navraag bleek dat ze helemaal geen Sambuca hadden, maar een Oezo ingeschonken hadden. Vreemde jongens, die Limburgers.

Na een onrustige verlopen nacht ontbijten we, en gaan we redelijk op tijd op pad, om nog iets van koelte van de ochtend mee te kunnen pakken. Naar de route in het boekje kijkend, is het stuk bij Echt meer door het bos, dan het stuk bij Montfort. We besluiten dan ook om van Montfort naar Echt te lopen. We brengen dus eerst een auto en rijden daarna met z’n allen naar Montfort om daarvandaan de wandeling te beginnen. Het is dan kwart voor twaalf, en het is prachtig weer. Op de open stukje blaast een aangenaam windje, en de stukken door het bos lopen we heerlijk koel in de schaduw. Ook vandaag zijn er alleen op de smallere bospaden nog wat restanten van de overvloedige regenval van vorige week bespeurbaar. Natte voeten blijven ons echter bespaard.

Na nog een even te hebben gepauzeerd bij een mooi ven, en een kaboutervariant van Stone Henge, lopen we het allerlaatste, korte stukje naar Echt. In Echt aangekomen beseffen we: We Did It! Een paar dames die waarschijnlijk nog van Echt naar de St. Pietersberg moeten zijn zo vriendelijk ons nog even voor het plaatsnaambord vereeuwigen. Zij feliciteren ons, en wij wensen hun nog een fijne Pieterpadwandeling. Vanaf nu kunnen wij onze aandacht vol richten op ons side-project waar we ook al weer een tijdje mee bezig zijn: het Groot Friesland Pad.

En nu,… Proseco.