Nieuwebrug-Lemele

De tocht van gisteren (Junne-Nieuwebrug) voerde over de Besthmener Berg. Deze bult in het landschap is de eerste serieuze verhoging van de Sallandse heuvelrug. Hij zorgde er wel voor dat William zijn knieën behoorlijk ging voelen. Om die reden besloten we de etappe van vandaag wat in te korten en van Lemele terug te lopen naar de camping.

Maar laat me bij het begin van de dag beginnen. Opnieuw hebben we heerlijk uitgeslapen. Vandaag is zelfs niemand voor 9 uur buiten de tent te vinden. We eten wederom een heerlijk ontbijtje. Alleen de eitjes zijn te zacht. Alleen de eitjes die iets langer in het min of meer kokende water hebben gelegen zijn lekker. Het campinggasbusje dat gebruikt werd deed het niet al te overtuigend.

Waar William gisteren nog last van zijn knieën had, is dat inmiddels tot de kuiten gedaald. Dat loop je er doorgaans makkelijker uit dan uit de knieën, dus dat geeft de burger moed. We rijden naar Lemele, waar het een drukte van belang is. Er zijn “trekker-trek wedstrijden” Vandaar dat we ’s ochtends al een paar bulderende trekkers over de drukke weg langs de camping hadden horen razen. Ondank het feit dat we vandaag voor een korte route hebben gekozen staan er twee serieuze hobbels op het programma: de Lemelerberg, en de Archemerberg. Ook hier is het landschap erg mooi, mogelijk door deze hoogteverschillen.

Een enorme zwerfkei (met de toepasselijke naam “Dikke Steen”) ligt langs de route. Best wel imposant als je bedenkt dat die keien vermoedelijk ergens uit Scandinavië deze kant op zijn geduwd door de gletsjers uit de (voor)laatste ijstijd, waardoor ook de Sallandse Heuvelrug is ontstaan.

Vanaf de Archemerberg is het zicht rondom erg mooi. Cultuurlandschap en natuur wisselen elkaar af en aan de horizon zijn enkele steden waar te nemen. De namen van die steden staan op een metalen schijf, waarop ook de richting waarin je kijken moet staat aangegeven.

Wat ook aangegeven staat, is dat we ons op 77,6 meter boven NAP bevinden. Hatzee!

Als we de Archemerberg afdalen realiseren we ons dat we blij zijn dat we de route van Zuid naar Noord lopen. De afdaling is weliswaar korter maar ook aanmerkelijk steiler dan de klim die we hebben gehad. Eenmaal aangekomen aan de voet van de “berg” is alles weer redelijk vlak, en loopt het slechts heel glooiend af naar de camping.

Daar aangekomen drinken we nog wat en eten we nog wat, waarna we de tentjes opbreken en naar huis vertrekken.

De kampeer en wandel combinatie is ons heel erg goed bevallen en we kijken al weer uit naar een volgend weekendje er op uit!