Lemele-Camping Eelerberg

Het is vorige keer goed bevallen om een camping langs het pad te bezoeken. Zeker op een dusdanige plek dat je de etappes naar eigen smaak in kan vullen. Daarom ook deze keer gezocht naar een camping langs het pad. In het boekje stond de camping nog aangeduid als “Kennedy Park” waarbij William en Ruud al opperden dan daar maar aan te komen rijden terwijl de Dead Kennedys uit de speakers knallen. De camping is echter van eigenaar en naam veranderd en heet nu: Natuurcamping Eelerberg. Het blijkt een prima keuze te zijn. De gemiddelde leeftijd is ongeveer 35 jaar lager dan de vorige camping (we gaan ons zelfs “oud” voelen), de plek is veel ruimer, en (nog veel belangrijker): de camping ligt niet aan een drukke weg.

Dit midweekend staat in totaal ongeveer 25 kilometer op het programma. De etappe van Hellendoorn naar Holten is niet echt in te korten, waardoor de langste etappe zo’n 14 kilometer wordt. De resterende 11 kilometer is perfect door 2 te delen met de camping als eindpunt van die beide korte etappes. De weersverwachting is dusdanig dat zondag erg goed is, maandag erg warm, en dinsdag wat regenachtig. En aangezien we al om 12 uur op de camping onze plek mochten betrekken, besluiten we (na de tenten te hebben opgezet en nog wat te hebben gedronken) het stuk van Lemele naar de camping te gaan lopen. Het is de enige echt vlakke etappe van het midweekend.

We lopen door een redelijk afwisselend en open landschap. De slootkanten staan vol met “sigaren”.

Het is prachtig weer en nadat we na terugkeer op de camping met z’n allen iets gedronken hebben (wat een genot overigens, zo’n campingkoelkast!) gaan de dames de in Lemele achtergebleven auto ophalen. William en Ruud besluiten dat de biertjes er niet koeler op zullen worden en nemen er nog enkele.

Erna had thuis een overheerlijk speltbrood gebakken dat we in een plastic zak, in de schaduw in een doos onder de bosjes hadden neergelegd. Samen met nog wat andere boodschappen zoals een paar flessen rode wijn. Geen goed idee!

Muizen blijken speltbrood erg lekker te vinden. De kleine rakker was echter enigszins in paniek door de plastic zak aan het rennen en knagen waardoor de zak bewoog alsof die vol in de wind stond. Nou ja, jammer dan. Speltbrood weggegooid en broodjes besteld op de camping. En een muis die de dag van zijn leven heeft gehad.