Vorden-Varssel

11 november. De datum heeft iets magisch. Onder de grote rivieren raken vooral de volwassenen opgewonden omdat dat het begin is van de carnavalsperiode. (Ruim) boven de grote rivieren raken vooral de kinderen opgewonden omdat ze ’s avonds met hun lampionnetje bij de huizen langs mogen lopen in de hoop zo veel mogelijk snoep op te halen. Naarmate de leeftijd van de jeugd oploopt, worden de liedjes korter. En sneller gezongen. Erna is als juf van een zmlk-school niet te vermurwen. “We vertrekken pas als Sint-Maarten is afgelopen.” Zodoende vertrekken we rond 20 uur naar ons logeeradres. Omdat we pas te elfder ure hebben besloten te gaan wandelen hebben we ervoor gekozen om Drijber als uitvalsbasis te gebruiken. Het is weliswaar een aardig stukje rijden van Drijber naar Vorden maar het is nog te doen.

Zaterdagochtend, 12 november 2016 vertrekken we dan ook met twee auto’s vanuit Drijber naar Varssen. Een klein dorp, zo’n 8 wandelkilometers van Vorden vandaan. De route ernaartoe doet al vermoeden dat we een prachtig herfstlandschap als decor voorgeschoteld zullen krijgen. Na een auto op ons eindpunt te hebben achtergelaten vertrekken we naar Vorden waar we het kasteel (makkelijker dan de vorige keer) snel gevonden hebben. We lopen om 12:40. Rond het kasteel van Vorden lopen we over brede, met herfstbladeren bezaaide lanen en worden herhaaldelijk allervriendelijkst door Labradors in diverse kleuren begroet. Eén daarvan besluit dat we zo aardig zijn dat hij (nadat hij ons allen heeft begroet) naast Helene gaat zitten en Oost-Indisch doof de roep van zijn baas negeert. Als het beest geweten had wat ons later op de dag nog te wachten stond, was hij absoluut met ons meegegaan.

Ondanks de lage temperatuur die maar net iets boven het vriespunt liggen, is het aangenaam wandelen. Het zonnetje doet zijn best en de weinige wind die er is wordt vooral gebroken door de talrijke bomen langs de route. De (late) herfst is prachtig om te wandelen.

Vlak voordat we het gehucht Linde inlopen zien we een verdekt opgestelde auto met een persoon daarin met gedeeltelijk reflecterende kleding. We denken aan een snelheidscontrole maar het blijkt een verkeersregelaar te zijn. De man stapt uit, in de veronderstelling dat wij komen om datgene te zien waarvoor hij straks het verkeer moet tegenhouden: een slipjacht. Hij legt uit dat later een horde honden en “rijke mensen met paarden” langs zullen komen. Er is een geurspoor uitgezet dat de jachthonden zullen volgen, die op hun beurt weer worden gevolgd door de ruiters te paard. We besluiten te wachten om te zien hoe dit alles er uit zal zien. De traditie heeft ongetwijfeld zijn oorsprong in de vossenjacht maar hier komt geen vos aan te pas. Overigens doen de ruiters een aantal keer een horecagelegenheid aan om te “pauzeren”. Volgens de verkeersregelaar betekent dat vooral Jägermeister en Berenburg, waarbij hij zich hardop afvraagt of sommige paarden niet hetzelfde te drinken krijgen. We moeten uiteindelijk toch wel een flinke tijd wachten maar uiteindelijk verschijnt de meute, en passeert de inmiddels afgezette weg. De dames vangen intussen nog een gesprek op tussen de ene paardenmevrouw en een andere, die ons klaarblijkelijk als “geitenwollensokken grasvreters” ziet. Ik schiet in de lach als ik dit achteraf te horen krijg.

Het lange wachten in de kou had een paar effecten: de herstart verliep niet helemaal zo soepel meer, en er moest geplast worden. Gelukkig lopen we een heel klein stukje verder Linde binnen, waar, naast de molen, een “rustpunt” is. Zelfbediening koffie, en een toilet. Er wordt zelfs ook broodmeel verkocht. Aangezien we een broodbakmachine mee hadden genomen naar Drijber, kopen we een pak. Dat bespaart ons een rit langs een supermarkt. Aangezien het rustpunt bij de molen was, gingen we er van uit dat het meel ook van die molen afkomstig zou zijn maar dat bleek bij nadere bestudering niet het geval Het meel komt uit Klarenbeek.

Na de koffie hervatten we de tocht en lopen het laatste stukje door een bosrijke omgeving naar Varssel. Het Pieterpad boekje vermeldt een koffiekopje in Varssel. Wij hebben het niet gezien. We halen de auto op uit Vorden, doen onderweg toch nog wat boodschappen in Hengelo en brengen één auto naar het eindpunt van de volgende dag: Zelhem. Vanuit Zelhem vertrekken we naar Drijber, waar we vieren dat we aan boekje nummer 2 zijn begonnen. De stoofschotel warmt langzaam op. Wij ook.