Landgoed Geysteren-Vierlingsbeek

Zaterdag 13 oktober 2018

De route loopt vandaag van Vierlingsbeek naar de rand van Landgoed Geysteren. De camping ligt daar maar twee kilometer van vandaan. Aangezien we allemaal de nodige ongemakjes ervaren, besluiten we deze twee extra kilometers niet te wandelen en parkeren een auto op de daar aanwezige parkeerplaats. Dat doen we echter pas nadat we al een auto op de parkeerplaats in Vierlingsbeek hebben achtergelaten. We proberen een excuus te vinden om de route van Zuid naar Noord te lopen: rugwind; te veel zon in het gezicht met kans op verbranding; afwisseling. Maar nee, eigenlijk was er maar één valide argument om de route in deze richting te lopen: Herberg Thijssen.

De route loopt over het prachtige Landgoed Geysteren. De temperatuur mag dan wel aan juli doen denken, het is oktober en de bomen laten prachtige herfsttinten zien. De Rosmolen op het landgoed wordt voorzien van een nieuw rieten dak, en de mais is geoogst. Alles en iedereen lijkt zich op te maken voor de winter.

Het is warm. Ik kan het niet genoeg zeggen: het is inmiddels 13 oktober en de temperatuur stijgt tot 27 graden! We hebben al een aantal keer kort gerust deze etappe, maar bovenop een stuifzand aangekomen nemen we nog even plaats om van het weer te genieten, de voeten rust te geven en moed te verzamelen voor de rest van de tocht. Als we opstaan om weer verder te gaan, laat ik een spoor van zweet achter op het bankje. Nu moet ik daar bij vertellen dat ik altijd met een nylon fotorugzak op loop, waardoor de rug van mijn T-shirt regelmatig doorweekt is als ik mijn rugzak afdoe om te gaan zitten. Het blijft een rare gewaarwording: 27 graden, midden oktober.

Nadat we het landgoed verlaten, komen we aan in Smakt. We hebben dan zo’n zeven kilometer gewandeld en ik begin mijn rechtervoet goed te voelen. Ik heb sinds een maand of twee last van een hielspoor. Het is allemaal nog dragelijk (beter dan twee maanden geleden), maar waar ik normaal gesproken toch bijna altijd met William voorop loop, ben ik vandaag toch vooral hekkensluiter van het gezelschap. Het terras van restaurant ’t Pelgrimshuis in Smakt is voor mij dan ook een zeer welkome oase. Ik heb van mijn leven nog nooit zo’n grote parasol gezien als op dit terras. We spreken onze verbazing uit dat we medio oktober in een T-shirt op een terras zitten, en dan nog blij zijn ook dat we in de schaduw zitten! We delen een bordje frietjes met twee kroketten. Dat ging er heerlijk in! Net als de Hertog Jan Weizeners overigens.

Op weg naar Vierlingsbeek wordt William getroffen door een vallende eikel. Een voltreffer. En aangezien Helene net die ochtend het toch al aerodynamische kapsel van William had bijgewerkt, kwam dat hard aan. Zo hard, dat later zou blijken dat het met enig bloedverlies gepaard is gegaan. Om van de schrik te bekomen, besluiten we op het terras van Herberg Thijssen niet één, maar twee La Trappe Weizeners te drinken. We hebben het verdiend!

Na wederom wat boodschappen te hebben gedaan, en de auto van het startpunt te hebben gehaald, keren we terug bij ons huisje. Vanavond staat pompoensoep op het menu. Heerlijk! Met een afgebakken broodje 😊

’s Avonds klaverjassen we onder de overkapping van het terras. Eén eikel op je hoofd is meer dan genoeg. We besluiten de zondag niet meer te gaan wandelen. Niet alleen voelt iedereen de behoefte om lijf en leden te sparen, William zijn moeder viert zondag 14 oktober haar 91e verjaardag. En dat is natuurlijk een hele goede reden om weer op tijd naar het Noorden af te reizen. Dat doen we dan ook de zondag. Maar niet voordat we het huisje gereserveerd hebben voor het Paasweekend 2019.