Schoonoord-Sleen

Al vrij snel na de vorige wandeling vinden we plek in de agenda om opnieuw een stuk Pieterpad te lopen. Het wandelen bevalt goed. Het brengt rust in het jachtige leven van alledag. En je hebt volop tijd om met goede vrienden bij te praten. Er is genoeg bij te praten want op het werk van Ruud dient zich de derde reorganisatie van dat jaar al aan. In de eerste ronde is van een aantal mensen afscheid genomen omdat ze boventallig werden. Uitzendcontracten werden niet verlengd, en tijdelijke arbeidsovereenkomsten evenmin. De tweede ronde was wat men noemde een “kwalitatieve ronde”, waarin van een aantal mensen afscheid genomen werd die naar oordeel van de organisatie niet goed genoeg presteerden. Als gevolg van deze vorige twee reorganisaties had Ruud het nog drukker gekregen. Zo was de secretaresse die dagelijks ondersteuning bood op de vestiging (in Groningen) het slachtoffer geworden van de eerste ronde, en zijn collega (wiens team hij er na ronde twee grotendeel bij had gekregen) het slachtoffer van ronde twee. De gevolgen kort samengevat: secretariële ondersteuning op afstand (Arnhem, met incidenteel een dag Groningen) en een team dat was gegroeid van 40 naar 70 man/vrouw. Alleen dat was al genoeg om met enige regelmaat de kop eens even lekker leeg te wandelen. Echter: kort voor de zomer werd het bedrijf ook nog eens overgenomen door een Canadese onderneming. En na de zomervakantie kwam vanuit de top van die onderneming het bericht “jullie hebben te veel overhead, en daar gaan wij wat aan doen”. Onzekere tijden, en dus nog meer redenen om zo nu en dan eens een frisse neus te halen, en je hart te luchten bij hele goede vrienden.

Zoals gebruikelijk is er een auto op het eindpunt van de etappe neergezet zodat we straks niet verkleumd op een bus of een taxi hoeven te wachten. We zijn echte “mooi-weer-wandelaars” en houden wat dat betreft wel van dat beetje luxe en comfort 😉 Het eindpunt van vandaag is Sleen. We rijden naar Schoonloo terug, parkeren de auto, en starten rond het middaguur met de wandeling. Ook nu weer worden we getrakteerd op prachtige herfstkleuren en veel paddenstoelen.

 

De route is volgens Erna en Ruud opnieuw op een aantal plaatsen veranderd. Ze herinneren zich in ieder geval het oorlogsmonument tussen Schoonloo en Schooroord niet. Een vliegtuig van de geallieerden is daar neergestort. De bemanning liet daarbij het leven. We staan er even letterlijk en figuurlijk bij stil en realiseren ons, dat wij ons de idioterie van de tweede wereldoorlog totaal niet kunnen voorstellen.

Ook verderop komen we langs een gedenkplaquette. Deze was er de eerste keer dat Erna en Ruud het Pieterpad liepen nog niet.Het is een plaquette ter nagedachtenis aan één van de twee grondleggers van het Pieterpad: mevrouw C.E. (Toos) Goorhuis-Tjalsma. We vragen ons af hoe iemand op het idee komt om een wandeltocht uit te zetten van Pieterburen naar de Sint Pietersberg maar zijn tegelijkertijd blij dat ze dat gedaan hebben. We zien Nederland op een unieke manier. Ook andere lange afstandswandelingen of streekpaden zijn beslist de moeite waar, weten Erna en Ruud.

In Sleen aangekomen wacht ons een onaangename verrassing. Het café restaurant dat in het verleden regelmatig door Erna en Ruud was aangedaan en waar we ons de hele dag al een beetje op verheugd hadden, was omgetoverd tot een groepsverblijf. Geen nood, Sleen kent meerdere horecagelegenheden. We belandden in De Deel, waar we de inwendige mens konden verzorgen. Heel lang kan dat echter niet want De Deel is later die dag gereserveerd voor een bruiloft. We proostten op het bruidspaar, ledigen ons glas, en vertrekken weer om de andere auto in Schoonloo weer op te pikken.