Sleen-Den Hool
Vandaag is het koud. De koude wind zorgt snel voor rode wangen en loopneusjes. En toch is het merkbaar dat er voorjaar in de lucht hangt. De katjes aan de bomen (waar Erna niet van af kan blijven), maar vooral de vogels die het hoogste lied zingen.
Erna en Ruud weten nog dat van alle Pieterpadetappes ze de etappe Sleen-Coevorden (die we dit keer in tweeën hebben geknipt) de minst leuke vonden. Dat zal mede met het weer van destijds te maken hebben gehad. Miezerig, Harde wind tegen en koud. Nog kouder dan nu. Nu schijnt de zon. Letterlijk dan wel te verstaan. Ruud heeft in december op zijn werk te horen gekregen dat hij als gevolg van de reorganisatie (die weer het gevolg was van een overname) boventallig is geworden. Zonder werk dus. Maar wel vol goede moed. Het zal in ieder geval de pret van het wandelen niet drukken. De route voelt daadwerkelijk beter aan dan die eerste keer, maar nog steeds vinden we dit stuk Pieterpad niet het meest inspirerende deel van deze 490 kilometer lange wandeling van Noord naar Zuid Nederland.
Het Pieterpadboekje dat altijd meegaat tijdens de wandelingen wordt meestal geraadpleegd door Ruud. Het gezelschap vertrouwt hem dat wel toe. Daar is eigenlijk ook wel alle reden toe. Tijdens de eerste keer Pieterpad lopen zijn Erna en Ruud gedurende die 490 kilometer lange tocht maar twee keer verkeerd gelopen. Toch denken we ineens een heel eind uit de route te zijn.
Helaas treffen op de gehele route geen enkele horecagelegenheid die open is. Ook de heksen theeschenkerij die vroeger in Den Hool gevestigd was, bestaat niet meer 🙁 Het traditionele biertje is er dan ook bij ingeschoten. Thuis de schade maar weer inhalen 😉
Recente reacties