Proloog Landgoed Geijsteren-Venlo: gezinsuitbreiding
Al geruime tijd stond het weekend van 16 tot en met 19 augustus gepland om vanaf Landgoed Geijsteren in de richting Venlo te wandelen. We komen steeds verder van huis, en de afstanden zijn te ver om één dag te lopen. Omdat we vorig jaar kennis hadden gemaakt met Camping Landgoed Geijsteren, besloten Ruud en Erna er een weekje kamperen aan vast te plakken. Een huisje zou niet nodig zijn. De zomer van 2019 zou immers de boeken in gaan als de zomer waarin 70 jaar oude warmterecords sneuvelden.
Maar er is nog een reden om al wat eerder die kant op te gaan, en dat heeft te maken met de gezinsuitbreiding die we in april hebben gekregen. Die moet namelijk eerst even trainen voordat ze een stuk Pieterpad met ons mee kan lopen. We hebben het hier over Belle, ons adoptiehondje. Belle is in november 2018 geboren in Griekenland en ze is in april bij ons komen wonen. Dat was eerst natuurlijk best wel heel spannend voor haar, maar inmiddels is ze thuis helemaal gewend. Wat zal ze van kamperen vinden?
Zo vertrekken Ruud, Erna en Belle al op 9 augustus (een dag na Erna haar verjaardag, die ze uiteraard nog thuis met onder andere de kinderen en kleinkinderen wil vieren) richting Landgoed Geijsteren. De weersverwachting is niet echt super. Met de verwachte temperaturen is niets mis, maar er wordt voor veel dagen toch wel de nodige neerslag voorspeld. Iets dat overigens heel erg mee zal vallen. Met een auto die werkelijk tot het dak is volgeladen (onze “De Waard Albatros” gaat mee), rijden ze na het middaguur rustig richting Noord-Brabant, op de grens met Noord Limburg. In de buurt van Beekbergen staat een file op de A50. Dat maakt ons niet uit omdat we toch al hadden besloten even met Belle te gaan wandelen bij de hoogste waterval van Nederland, de waterval bij Loenen (gemeente Apeldoorn). Daar heeft Ruud van zijn 7e tot en met zijn 18e gewoond. Vroeger stond er op de parkeerplaats bij de waterval een schepijs verkoper met heerlijk schepijs. Bij de parkeerplaats aangekomen, blijkt die er nog steeds te staan.
Het regent inmiddels pijpenstelen, maar dat weerhoudt ons er niet van even de benen te strekken en een stukje te wandelen. Belle denkt daar er hare over en wandelt wel mee, maar plassen of haar behoefte doen is er niet bij. Voor haar is de omgeving vreemd en ze snapt er niet veel van.
Als drie verzopen katten vervolgen we onze reis, met een omweg (door Loenen) om veel verderop de A50 weer op te gaan. Als we op de camping aankomen breekt zowaar de zon door en kunnen we de tent opzetten. Dat is een klus met zo’n Albatros, maar als die staat, dan staat er ook echt wat. En als dan eenmaal alles staat, begint het weer zacht te regenen, maar veel stelt dat niet voor. Die avond maakt Ruud met Belle de eerste wandeling door de bossen van het landgoed. Daar volgen er nog veel van, veel daarvan ook met Erna er bij. Een voorzichtige schatting is dat er gemiddeld zo’n 15 kilometer per dag door die bossen wordt afgelegd. Het langste trainingsrondje dat we doen is bijna 9 kilometer. Dat moet met het Pieterpad voor Belle ook wel goed komen.
De wandelingen gaan niet zonder slag of stoot. Ruud heeft een aantal weken voor de vakantie al een aantal keer wat milde steken in zijn rug gevoeld. Vaak waren dat soort steken een soort voorbode van ernstiger klachten en helaas was dat dit keer ook het geval. Daarbij zal niet geholpen hebben dat de eerste nacht het luchtbed zo lek als een mandje bleek, waardoor we al vanaf ongeveer 2 uur op de grond lagen. Hoe dan ook: de eerste dagen kamperen gingen voor Ruud gepaard met behoorlijke rugklachten. Niet zo erg, gelukkig, als het wel eens eerder is geweest maar toch vervelend genoeg om daar de nodige pijnstillers tegenaan te gooien. En dus de wandelingen! Hoe vervelend in het begin ook, de wandelingen hadden wel degelijk een positieve uitwerking op de rug.
Belle blijkt kamperen en wandelen helemaal geweldig te vinden. Ze loopt als een kievit, en ’s avonds is ze lekker moe, en gaat ze graag haar bench in om te slapen. ’s Nachts horen we haar nooit, en we slapen meestal tot een uur of half negen uit.
Ook maakt ze kennis met een aantal nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, waar Chica, de oudduitse herder van twee jaar van onze buren op de camping wel de grootste vriendin is. Helaas maakt ze ook kennis met een oude chagrijnige Husky van 14 jaar die haar aanvalt. Die hond lag niet aangelijnd bij de camper van de eigenaar omdat ze eigenlijk al amper meer een stap verzette. Maar kennelijk was de Husky zo jaloers op het kauwbot van Belle, dat ze nog eenmaal haar tanden wilde laten zien (en voelen). Gelukkig was de schade beperkt tot een op haar hoede zijnde Belle, die vanaf dat moment telkens met een grote bocht om de camper van de huskies liep.
Belle is klaar voor het Pieterpad!
Recente reacties