Zaterdag 19 mei 2018
We zijn gisteren al aangekomen op
SVR Camping Landgoed Den Heuvel. Na het eten (gebakken rijst met varkensvlees en garnalen) zetten we de tentjes op. Helene en William hebben een nieuwe tent gekocht, maar ook die heeft snel een plek op de camping gekregen. Vorige week hadden we een uil gespot maar nog niet op de foto gekregen. Als de schemering echt ingezet heeft, laat hij (of zij) zich weer zien. Het lijkt erop dat we hem (of haar) dit weekend wel vaker te zien zullen krijgen.
We waren goed voorbereid op een koude nacht, want niemand heeft het echt koud gehad. Wel blijkt niet alleen het luchtbed van Ruud en Erna langzaam leeg te lopen, maar ook dat van Helene. En wel dusdanig dat daar eigenlijk een nieuwe voor gekocht moet worden.
We ontbijten uitgebreid, en al tijdens het ontbijt laat de uil zich eindelijk goed zien. Ruud is voorbereid en heeft een telelens meegenomen. Maar na één foto vliegt de uil er vandoor. Na het ontbijt keert hij echter vrij snel terug waarna ik in de gelegenheid ben om nog wat foto’s te maken. Prachtig beest, en wat Helene vorige week al meende te herkennen aan het geluid, klopt. Het is een steenuil.
De route loopt vandaag van Gennep naar Milsbeek. Niet al te lang omdat William toch aan de klauterpartijen van vorige week de nodige last van zijn knie heeft overhouden. Dat we in de richting van Milsbeek lopen komt doordat we daar de auto prima kunnen parkeren, én omdat er bij dat eindpunt een café-restaurant is waar we eventueel wat kunnen drinken na afloop van de etappe.
Om een heel andere reden blijkt dit voor ons toch de prettigste richting te zijn. Nu hebben we namelijk in het begin van de etappe de nodige kleine klimmetjes en bijbehorende afdalingen, en William voelt dat behoorlijk. Hadden we die afdalingen pas later op de dag gehad, dan was de blessure misschien wel weer zo op gaan spelen dat we de strijd hadden moeten staken. Nu is het nog te doen. De route loopt rond Gennep bijna helemaal anders dan tijdens PieterPad 1.0, waardoor ook Ruud en Erna niet hadden kunnen weten dat het zo op en neer zou gaan. Onderweg worden we nog getrakteerd op een prachtig kikkerconcert bij een erg mooi ven.
In Gennep aangekomen horen we schoten! We weten echter al dat we in een deel van Nederland aangekomen zijn waar schutterijen en schuttersverenigingen aan leden geen gebrek hebben en kijken om ons heen. We zien de bovenkant van de stellage waar de “vogel” ingetakeld wordt boven een gebouw uitsteken, en besluiten om het gebouw te lopen, om te kijken of er iets te zien valt. We vallen met onze neus in de boter, want er wordt daadwerkelijk geschoten. En dat niet alleen. We krijgen een privé-uitleg van hoe dat allemaal in zijn werk gaat en wat de bedoeling is. Ook leren we dat er verschillen zijn tussen schutterij en schuttersverenigingen. Een beetje het verschil tussen Rugby-Union en Rugby-League zeg maar.
Nadat we onze route hebben vervolgd lopen we door een winkelstraatje naar het oude plein in Gennep. De dames willen shoppen maar de heren hopen op een terras. En warempel, voor het oude stadhuis van Gennep bevinden zich talloze terrasstoelen. Even vrezen we voor het ergste omdat ze allemaal leeg zijn. De boel zal toch niet gesloten zijn?! Maar nee, bij het terras van
Hotel Restaurant De Kroon aangekomen blijkt die wel degelijk open te zijn. Dorstig als we zijn, bestellen we twee grote Hertog Jan Weizeners.
Hoe anders kan het vijf minuten later zijn. Niet alleen de terrassen zijn in mum van tijd volgestroomd, maar er komen ineens ook van alle kanten netjes opgedofte dames en heren aan die voor een 50-jarig huwelijksfeest in De Kroon arriveren, dan wel voor de bruiloft die op ongeveer hetzelfde moment plaats zal gaan vinden in het oude stadhuis. Aangezien de genodigden van beide feestjes elkaar ongetwijfeld ook niet allemaal persoonlijk kennen, mengt het gezelschap zich, en zien we aan de vertwijfelde blikken dat men zich ook afvraagt of ze nog wel bij de juiste feestgangers staan.
Het oude bruidspaar arriveert in een oude Lada bestelwagen. Het nieuwe bruidspaar arriveert in oude Citroën Traction Avant. Diezelfde auto heeft wellicht ook 50 jaar eerder al dienst gedaan als trouwauto van het paar dat nu hun 50 jarig jubileum viert. Anyway: ons “run away” verstomde in de joelende menigte.
De dames zijn overigens inmiddels ook al enige tijd geleden bij ons op het terras aangeschoven, en bestellen ook iets te drinken. Wij bestellen nog twee Weizeners en een portie bitterballen. Het zijn de enige bitterballen in het Hemelvaart- en Pinksterweekend die we besteld hebben. Best knap van onszelf.
Erna maakt nog even gebruik van het toilet en moet zich daarbij al als terrasbezoeker legitimeren. Waarschijnlijk heerst de vrees voor party-crashers. En dat is uiteraard volkomen terecht.
Als we van het terras vertrekken, zien we nog een mooie klassieke Mercedes. We maken een praatje met de eigenaar die een (op zijn minst) bijzondere verspreking in huis heeft. We hebben het namelijk niet alleen over de Mercedes, maar ook over de Citroën die voor de bruiloft was gebruikt, waarop de man (die er heilig van overtuigd is dat een Mercedes een betere auto is dan een Citroën) meldt dat je wel kan zien dat de Duitsers de oorlog gewonnen hebben. Huh?!
We vervolgen onze route en lopen naar Milsbeek. Vlak voor Milsbeek is een
theehuis, waar ook Budels bier verkocht wordt. Het theehuis was een tip van Auko. Het Budels bier (een witbier, “
Witte Parel” genoemd) is een tip van mij. En na het theehuis vervolgen we onze weg naar de auto. Alles bij elkaar een niet al te lange, maar zeker zeer geslaagde wandeling.
Op de terugweg doen we in Groesbeek nog wat boodschappen, en koopt Helene een nieuw luchtbed. Op de camping aangekomen herhaalt zich inmiddels het ritueel dat de trouwe leze van deze blog zonder twijfel al kent: borrel, eten (nasi in dit geval), nog meer borrels, klaverjassen en rond half twaalf naar bed.
Recente reacties