Gennep-Afferden

Zondag 20 mei 2018

Het belooft vandaag een prachtige dag te worden. Gelukkig loopt de route voor een redelijk groot deel door het bos rond Gennep, waardoor het niet al te zwaar wordt.

We hebben allemaal weer heerlijk geslapen op ons logeeradres bij Auko en Gerie. Ook deze nacht was fris, maar niet té koud. Helene had haar nieuwe luchtbed bovenop het oude (half leeggelopen) luchtbed gelegd maar was er daardoor ’s nachts afgerold. Dat William daar weinig van gemerkt heeft zal komen door de goede zorgen (en borrels) van onze gastheer en -vrouw 😊

Nadat we een auto geparkeerd hebben bij de veerpont bij Afferden, brengt Auko ons weer naar Gennep. We zien aan de overkant van de weg een terras, wat door Erna wordt herkend als een terras waar we tijdens PieterPad 1.0 heerlijke vlaai hebben gegeten. We zijn immers al in Limburg aanbeland. Mij viel vooral de grote Hertog Jan parasol op.

Vanuit de bossen van Gennep is het eerst weer “niet-vlak” wat William toch weer op een pijnlijke knie komt te staan, maar als we het eerste deel van het bos verlaten en onder de snelweg doorlopen blijft het voorlopig echt vlak. De temperatuur is inmiddels al lekker opgelopen. Voor Ruud en Erna is het een gebied met een herinnering aan vervlogen tijden. Ook is dit de etappe waar ze tijdens PieterPad 1.0 echt verkeerd zijn gelopen wat ze op ongeveer drie kilometer extra kwam te staan, bovenop de etappe van (toen) ruim 20km.

Erna krijgt al jarenlang dagelijks een mailtje, een “dagelijkse gedachte”. Ruud, wars van alles wat ook maar in de buurt van zweverigheid komt, wil ze meestal niet horen, maar vandaag staat Erna erop dat hij (en William en Helene) luisteren naar de “dagelijkse gedachte” van vandaag: ”Vastgelopen? Ga wandelen. Zo komen je gedachten weer in beweging.’‘ Voor deze ene keer dan!

Voordat we het natuurgebied Het Quin betreden, drinken we nog wat water. Het Quin is een behoorlijk open gebied met heideveld en weinig schaduw waardoor we in de brandende zon lopen. En ook hier valt het klimmen en met name het dalen gelukkig wel weer mee. Als we Het Quin verlaten lopen we al snel Afferden in. We lopen voorbij de cafetaria omdat we denken te weten dat aan het eind van onze route een terras op ons ligt te wachten. Het is eerste Pinksterdag en alle winkels zijn dicht.

Het toenmalige restaurant met het terras en de heerlijke vlaai blijkt inmiddels echter helaas (voor ons) te zijn omgedoopt in een luxe groepsaccomodatie. Van enige terrasactiviteit was dan ook in de verste verte geen spoor meer te ontdekken. Helaas!

We lopen nog even naar de pont, om ook de laatste stappen van de etappe officieel te hebben gezet, en besluiten gewoon naar de camping terug te gaan. Daar staat voldoende bier koud om onze dorst te lessen. Nog nooit eerder zijn we zo vroeg op de camping teruggekeerd. Even na vier uur arriveert Marion, het oude buurmeisje van Ruud en Erna. Ze heeft haar twee dochters meegenomen en een enorme hoeveelheid kleertjes voor de kleindochter van Ruud en Erna: Amisha. Meer gender-neutrale spullen kunnen inmiddels ook naar de dochter van Ruud en Erna en hun schoonzoon worden gebracht, aangezien zij begin september hun zoon verwachten. Waar het schattige loop-trekkertje met aanhanger naar toe gaat is nog niet beslist. Misschien blijft die maar eens gewoon bij opa en oma in Noordbroek staan.

Met z’n allen genieten we van het mooie weer en de heerlijke barbecue. Later op de avond als Marion al weer thuis is, ontvangt Ruud een WhatsApp bericht van Marion dat haar oudste dochter (6 jaar) had gezegd dat William een goede chef is. En zo is het!

We staan aan de oevers van de Maas!!