Winsum-Groningen

De etappe Winsum-Groningen is te lang naar onze smaak. Daarom korten we deze een stukje in en parkeren de ene auto bij een zelfgekozen eindpunt aan de Noordkant van de stad Groningen. Bij het crematorium (waar de route langs loopt) is voldoende parkeergelegenheid op zondag. Van daaruit rijden we naar Winsum van waar we beginnen aan de tocht door het Groninger platteland. Onderweg zien we vooral veel gras. Heel veel gras. Naar onze mening zijn er mooiere stukjes Groningen. Aangezien het Pieterpad natuurlijk loopt van Pieterburen naar de Pietersberg is het alleen lastig die stukjes in de route op te nemen en de graslanden rond Winsum over te slaan.

De route is op een aantal plekken gewijzigd ten opzichte van de eerste keer dat Erna en Ruud het Pieterpad liepen. Meest in het oog springende voorbeeld is wel het feit dat je tegenwoordig bij Garnwerd vóór het Reitdiep linksaf slaat in de richting van Groningen. “Vroeger” wandelde je door Garnwerd, met zijn hele smalle straatjes. Eigenlijk vinden we dat wel jammer. Toch steken we even het Reitdiep over om bij Café Hammingh de inwendige mens te verzorgen. Eigenlijk een must voor iedere Pieterpadwandelaar.

Nadat we vanuit Café Hammingh dus nog een keer het Reitdiep zijn overgestoken (iets dat verderop in de route overigens nog twee keer gebeurt), vervolgen we onze weg naar “Stad” zoals Groningers hun stad liefkozend noemen. Bekend terrein voor ons. We merken dat het nog verder is afgekoeld, en dat het wat mistig is. In de verte zien we in de mist, prachtig gelegen op een oude wierde, het kerkje van Oostum opduiken. Het voordeel van wandelen in dit jaargetijde is dat er weinig blad aan de bomen zit, waardoor je dit kerkje al van veraf kan zien liggen. Als ik me niet vergis, is de  grond er omheen eeuwen terug al afgegraven om de “onlanden” mee te verrijken. Het Pieterpadboekje geeft er vast wel meer informatie over 😉

Hoe dichter we bij Groningen aankomen, hoe meer de schemer in begint te treden. Tegen de tijd dat we op de parkeerplaats aankomen en de auto pakken om de in Winsum achtergelaten auto weer op te gaan halen moet de verlichting aan. Van de vorige keer Pieterpad weten Erna en Ruud te vertellen dat de route vanaf Zuidlaren veel mooier wordt omdat er veel meer door bossen gelopen wordt. En allemaal vragen we ons hardop af of dat echt zo zal zijn. Ieder deel van de route heeft zijn eigen charme. Ook deze keer was het weer een fantastische wandeling.

Toevallig was er tussen deze en de vorige etappe een aanbieding van Groupon waarmee we in Het Appeltje konden eten (EDIT: Het Appeltje is inmiddels geen restaurant meer). Aangezien Winsum erg dicht bij Pieterburen ligt hebben we daar gebruik van gemaakt zodat we de dag opnieuw af konden sluiten in Het Appeltje, maar nu met een diner! Heerlijk gegeten!