Rondom Laren
Na ontzettend goed geslapen te hebben worden we wakker met de geur van vers brood! We hebben de brookbakmachine meegenomen die ’s ochtends in alle vroegte voor ons een heerlijk broodje heeft gemaakt. Het lijkt wel tovenarij. En het smaakte lekker!!
Hoe anders is het weer vandaag vergeleken met gisteren. Het is ongeveer 14 graden kouder, en behoorlijk bewolkt. Om te wandelen is het echter prima weer. De korte broek wordt wel thuisgelaten. Onderweg naar Laren geeft de thermometer in de auto ook maar mondjesmaat temperaturen weer met dubbele cijfers. Achteraf gezien knijpen we in de handen want we hebben de hele dag niet meer dan een verdwaald spettertje gevoeld, tot we in de auto terug naar Drijber zitten. Maar nu loop ik teveel op de zaken vooruit.
Het eerste deel van de route loopt over een schitterend landgoed, met een kasteel: Verwolde. De route loopt ook langs het kasteel. En onderweg worden we geattendeerd op bordjes met de “dikke boom” die op het landgoed te zien moet zijn. Het moet de dikste eik van Nederland zijn. We besluiten om dat verder wel te geloven, omdat we geen zin hebben om daarvoor om te lopen. In het Pieterpad boekje staat wel een foto van de boom. Been there, done that, etc.
Laren ligt voor ons zo’n beetje halverwege de route, en laat dat nou net bij een restaurant met een terras zijn. En laat nou ook nog eens de zon zich van de beste kant zien. We strijken dan ook neer op het terras van café restaurant Stegeman om de inwendige mens te verzorgen. De regelmatige lezer van deze blog raadt waarschijnlijk wel waar de heren zich te goed aan doen. Erna kiest er voor om naast haar kopje thee te genieten van een hazelnootschuim taartje. We mogen allemaal meeproeven en het smaakte heerlijk.
Na de break lopen we verder. We passeren een enkelspoor (tot zover het oog reikt) spoorbaan en verbazen ons over het bord dat waarschuwt dat er nog een trein aan kan komen. Morgen misschien?!
Enfin, heerlijk gewandeld, en terug naar Drijber. Vandaag staan er gebakken tongetjes op het menu. We eten heerlijk en maken ons op voor het Eurovisie songfestival. Dat wil zeggen: de dames maken zich daarvoor op. De mannen proberen uit alle macht hier zo weinig mogelijk van mee te krijgen. Dat lukt niet en uiteindelijk belandden ook zij voor de buis. Reden genoeg om de glazen goed gevuld te houden. Wat een aanfluiting is dat. Niemand wacht de definitieve uitslag af, en als duidelijk is dat Australië (Eurovisie, weet u nog?) zal gaan winnen, dan gaan ook de laatsten naar bed. Zelf slaap ik al voordat mijn hoofd het kussen raakt.
Recente reacties