Millingen aan de Rijn-Zyfflich

Donderdag 10 mei 2018, Hemelvaart.

Ik heb het al eerder geschreven. De afstanden tot onze woonadressen worden groter en het wandelen kan eigenlijk alleen nog maar in lange weekenden. Het Hemelvaartweekend lijkt zich daar perfect voor te lenen. Met de kanttekening dat de weersvoorspellingen voor donderdag en de zondag niet echt veel reden tot vreugde geven. We zien wel hoe het uit zal pakken.

Op uitnodiging van Auko en Gerie (de ouders van Ruud, en tevens de metgezellen van Pieterpad 1.0) verblijven we op SVR camping Landgoed “Den Heuvel”. Prachtig gelegen vlak bij Groesbeek, met een heerlijk uitzicht. Oorspronkelijk was het plan op camping Lagewal te gaan kamperen maar die camping was helemaal vol. Zo niet camping Landgoed “Den Heuvel”. Zoals gezegd prachtig gelegen met vooral veel appelboompjes op het boerenbedrijf (in ieder geval op het campinggedeelte daarvan).

De woensdag voor Hemelvaart hadden we ons als SVR lid aangemeld. Daardoor waren we nog niet in het bezit van de pasjes die bij dat lidmaatschap hoorde. De boer geloofde ons en bood ons een mooie plek aan met uitzicht tussen de rijen appelboompjes door.

Uiteraard dronken we eerst een kop koffie of thee, waarna we de kleine tentjes vlot opgezet hadden. We hadden onze eigen Pieterpad-brengservice. Auko bracht ons naar Millingen aan de Rijn (nadat we een auto op ons eindpunt in Zyfflich (Duitsland) hadden achtergelaten. Afgezet bij de pont begonnen we na een lange winterslaap weer aan een nieuw stuk Pieterpad.

Ondanks behoorlijk dreigende luchten, blijft het droog. Welgeteld 5 spettertjes heb ik de hele route gevoeld, en naarmate de dag vordert wordt het zonniger. Wel waait het vrij stevig, maar dat maakt niet uit. De route volgt voor een heel groot deel de grens over een onverhard pad. Heel mooi, maar wel jammer dat je steeds heel goed moet kijken waar je je voeten neerzet, waardoor je minder tijd hebt om van de omgeving te genieten. Beter dat, dan een verzwikte of verstuikte enkel.

Na verloop van tijd lopen we Leuth in. Evenals tijdens Pieterpad 1.0 is het café op de hoek gesloten. Of het in de afgelopen 15 jaar überhaupt open is geweest wordt hardop door ons aan getwijfeld. De cafetaria is wel open, maar die lopen we voorbij, wetende dat er op ons eindpunt in Zyfflich een echt café op ons wacht.

Onderweg wordt duidelijk dat we op een deel van de Camino wandelen. Santiago de Compostella zullen we wel nooit halen. Ook wordt onderweg mijn aandacht gevestigd op een paar redelijk jonge bomen, die dermate dicht langs de bovengrondse telefoonkabels zwiepen dat de inwoners van Zyfflich voor hun bereikbaarheid moeten vrezen. Rare jongens, die Duitsers.

In Zyfflich aangekomen bij café Gaststätte Polm wacht ons een verrassing: live muziek van Theo (achternaam vergeten). Een soort “Harry’s One Man Showband” van Nederlandse origine. De verrassing is, dat hij gelukkig al klaar is met zijn performance.

William en Ruud bestellen een lekker pilsje (het is zonnig), en de dames nemen een frisje. Dan ontsnappen we aan het noodlot. Het is dan wel zonnig, er staat ook een stevige wind. Aan weerszijden van onze tafel vliegen de grote terrasparasols uit de standaard. En op wonderbaarlijke wijze, waaien ze beiden niet op onze tafel, maar daarvan af. Met hulp van enkele andere terrasbezoekers worden de parasols opgeraapt, dichtgeklapt en opgebonden, waarna ze weer in de standaards teruggezet worden.

Aangekomen op de camping wacht de borrel op ons, en na de borrel maakt Auko op de Skottelbraai een heerlijke nasi goreng. ’s Avonds wordt er geklaverjast (en nog meer geborreld, uiteraard). We horen regelmatig vreemde geluiden uit de schuur van de boerderij komen. Pas later ontdekken we wat de veroorzaker is. Als dat geen cliffhanger is?!

Rond 23 uur gaat iedereen slapen. De weersverwachting had gedreigd met nachttemperaturen die maar iets boven het vriespunt zouden liggen. Iedereen is echter goed voorbereid en los van een paar koude voeten, heeft niemand het echt koud gekregen.