
Braamt-Het Onland

’s Ochtends rond 5 uur worden we voor de eerste keer gewekt. Niet door de wekker die pas twee uur later af zal gaan maar door de vogels. Alsof alle vogels in de Achterhoek er een Satanisch genoegen in scheppen om rond onze tentjes hun zangkunsten ten gehore te brengen. Maar goed: er zijn vervelender geluiden denkbaar als je in je tentje ligt te slapen…
Om 7 uur staan we op. Het belooft inderdaad een schitterende dag te worden. We ontbijten lekker bij de tentjes en zitten al om 8:30 in de auto om naar het eindpunt van de etappe te rijden. Dit keer doen we het wel goed. We laten een auto achter en rijden naar Braamt, waar we de andere auto parkeren op dezelfde plek dan een dag eerder.
De eerste passen gaan wat stroef maar al snel lopen we soepel genoeg om te genieten van de omgeving. We passeren een meiboom, waarbij we ons twee dingen afvragen: van welk jaar is dit een meiboom?; en wat is een meiboom eigenlijk? Van beide vragen moet ik de lezer het antwoord schuldig blijven.
Het is vooral een agrarisch gebied waar we lopen. Vooral veel mais wordt er verbouwd. Doordat de maisplantjes hun kop nog maar een centimeter of 15 boven het maaiveld uitsteken hebben we ruim zicht naar alle kanten. Tegen de tijd dat de mais rijp is, zal het uitzicht er op de route er totaal anders uit zien. Een bijkomend voordeel van de nog kleine plantjes is, dat er een relatief koele bries voelbaar is. Relatief, want het wordt een warme dag.
Aangekomen in Warm (echt waar, ik bedenk het niet, alhoewel je Warm met Google Maps misschien niet eens kan vinden, en plaatsnaambordjes meer letters zouden kunnen kosten dan dat Warm aan inwoners telt), zien we een “RustPunt”. We maken er onze eigen koffie, drinken deze op onder de parasol en vervolgen daarna onze weg.
Bij de oversteek over de Oude IJsel ligt een waterzuiveringsinstallatie. Het gebied daaromheen is omgetoverd tot een vistrap en nieuwe natuur. Kikkers kwaken naar hartenlust en we zien prachtige blauwe insecten die het midden lijken te houden tussen libellen en vlinders. Onze kennis schiet te kort om te kunnen vertellen wat het geweest is.
Het zandpad dat ons brengt naar café-restaurant Het Onland wordt kennelijk geterroriseerd door een agressieve buizerd. Zo wil het waarschuwingsbord ons tenminste doen geloven. Nauwkeurige bestudering van het bord leert ons dat het bord nog niet zo lang geleden dienstdeed om de wandelaar te waarschuwen voor de eikenprocessierups. Een buizerd hebben we niet gezien of gehoord. Wie weet valt het dan ook allemaal wel weer mee.
Aangezien het van café-restaurant Het Onland naar de auto nog maar ongeveer een kilometer wandelen is, besluiten we dat we een terrasje hebben verdiend. We strijken dus opnieuw neer op een terras en even later genieten we van ons biertje, thee of kinderijsje.
Aangezien we eigenlijk nooit meer de routebeschrijving lezen en alleen de kaartjes (en de bewegwijzering) volgen, lopen we de laatste kilometer langs de weg naar de auto. Het is opvallend veel drukker op deze weg dan vanochtend en beklagen ons een beetje over de vele auto’s. Nadat we iets later zelf opnieuw met de auto dezelfde plek passeren zien we andere Pieterpad wandelaars over een onverhard pad, naast de rijbaan lopen. Dat stond ook keurig vermeld in de routebeschrijving. Volgende keer dus ook de beschrijving maar weer lezen.
Aangezien we op tijd vertrokken waren, zijn we redelijk op tijd weer terug op de camping. De koude biertjes zijn op zodat we maar verder gaan met de Australische Penny wijn. Bevalt goed. Jammer dat we geen dozijn dozen hebben gekocht.
In de loop van de middag doen we boodschappen in Zelhem. Het weer nodigt uit tot een barbecue. En zo’n uitnodiging slaan we nooit af.
Voor de volgende dag zetten we opnieuw de wekker om 7:00 uur. Al voordat de vogels ons wakker kwetteren horen we rond 3:45 in de verte het gerommel al van een onweer dat tergend langzaam onze kant op komt. Rond 4:45 horen we af en toe wat regendruppels op het tentdoek vallen en iets later worden ook de donderslagen harder. Rond 7 uur regent het gewoon. Een blik op buienradar op de smartphone leert ons dat het vanaf een uur of negen droog wordt, en blijft, waarop we besluiten de bui maar af te wachten voordat we gaan ontbijten.
Om 8:30 is het inderdaad droog en het is aangenaam buiten. Redelijk afgekoeld en ook niet dat benauwde, dat je op dergelijke zomerse dagen zelfs na een onweersbui nog kunt voelen. Gewoon lekker! Vandaag staat Braamt-Zelhem op het programma. Helaas zit dat er alleen dit keer niet in. William zijn knieën spelen hem parten. Het voelt aan of er zand in zit. Geen goed uitgangspunt voor een wandeling. Die etappe zullen we dan ook een andere keer lopen.
In de loop van de ochtend ruimen we rustig onze spullen op, waarna we op ons gemak terugrijden naar het Noorden. De heenreis hadden we een omleiding gehad rond Vorden. Daarom besloten we via Zutphen en Deventer richting Raalte te rijden. Op zich geen probleem behalve dat Deventer iets uitgevonden had om de weggebruiker het leven zuur te maken: een rode golf! Iedereen zal het fenomeen groene golf wel kennen. Dat houdt zo’n beetje in dat het volgende stoplicht op groen staat als je met de toegestane snelheid van stoplicht a naar stoplicht b begeeft. Hier dus niet! Alle, maar dan ook werkelijk alle stoplichten springen van groen naar geel naar rood vlak voordat je het volgende stoplicht nadert. En voor mijn gevoel gebeurde dat dan ook een keer of 20 achter elkaar. Ik heb nog nooit zoveel rode stoplichten op zo’n korte afstand gezien.
Recente reacties